گاهی باید چمدانی کوچک به اندازه یک تکه از دلت که هنوز در دستانت باقیست انتخاب کرد... باید گذاشت و گذشت... چشمها را بست و رفت... دور شد از قضاوت های یکطرفه و قصه های تکراری این موجودات دوپای مدعی احساس... باید رفت به نقطه ای برای آرامش... آرامشی هر چند کوتاه و موقتی... باید برای پیدا کردن چاهی عمیق برای دفن خاطرات تلاش کرد... باید رفت 

میدونید بعضی وقتها با اینکه با همه ی وجود عاشق خونه ای هستی که واسه تنهایی هات ساختی تا وقت و بی وقت بهش پناه ببری و بغضاتو درش خالی کنی باید بذاری بری...باید اون خونه رو خراب کنی وبری یه جای خیلی دور.خیلی خیلی دور.جایی که کسی نشناستت.کسی نبینتت و ازت نپرسه داری چی کار می کنی جاییکه دیگه کسی تو رو بخاطر گناه نکرده تنبیه نکنه جاییکه مدام پیام نیاد و بهت گوشزد کنند که  تو دیگه حتی اینجا هم جایگاهی نداری و فلان و بهمان باید بری جاییکه .............

نمیدونم چی دارم تایپ میکنم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: